Drewniane cerkiewki w Bieszczadach to jeden z najbardziej charakterystycznych i rozpoznawalnych symboli tego regionu, plasujący się w świadomości zapewne tuż po połoninach. Po zawirowaniach lat 1939 – 1947 oraz okresu powojennego pozostała zdecydowana mniejszość tego typu obiektów w stosunku do tego co było przed wojną. Najwięcej zniszczeń dokonała jednak nie wojna, nie akcja „Wisła” a czasy powojenne, szczególnie lat 50 i 60, kiedy to wiele cerkwi zostało rozebranych.
Najwięcej drewnianych obiektów zachowało się w północno-wschodniej części Bieszczadów a dokładnie w Górach Sanocko-Turczańskich. Nieco mniej w dolinie Osławy, przynależnej w większości do Beskidu Niskiego. Paradoksalnie w samych Bieszczadach (wg podziałów geograficznych) takich cerkwi jest zaledwie kilka.